این روزها در تب و تاب انواع و اقسام مریضیهای جدید از تب مالت و دیفتری و انفلانزای خوکی و مرغی و چیزای دیگه گرفته تا تب و تاب حرف نزن کهریزک ما یکی رو مرضی گرفته به نام " برای چی بنویسم " اره بابا برای چی بنویسم مرضیه که هر وبلاگ نویسی مدتی رو با اون سر و کله زده و این اواخر خر ما رو گرفت که بابا تو این گیر و دار که هر نفر برای منافعی و در گوشه ای سعی میکنه از آب گل آلود شده ماهی بگیره قد ادعا هاش .
ادعا و منفعت من کجا است که بخوام بابتش هزینه کنم تا مثلا حرفهای نگفته ای رو که معمولا هم همچین نگفته نیست و کم یابیش به اندازه بضاعت مردونه ایه که مردا اون پاییم مایینا دارن رو بزنم و بنویسم و وایستم تا ببینم کی باریکلا میگه و کی دست میزنه ؟
بابا ماکه از این چیزا معافیم و اگه حرفی هم زدیم به قول معروف از روی دل تنگ بودو به سیاست و باد هیچ ربطی نداره ، پس برای چی هی وقت مردم و بگیرم که فلانی چکار کرده و...
بگذریم ولی این بلای خانمان سوز نوشتن اینقدر که باید عافیت نداره و ننوشتنش بیشتر از نوشتنش سلامتی رو به خطر میندازه .
صبح تا شب حرص و دندون غروچه هم نصیبت میشه و همون بهتر که این ماشین قرن سی ام رو روشن کنی و هر چقدر که دلت میخواد و هم اندازه افزایش کافئین خونت هی تایپ کنی و تایپ کنی .
اره بهتره .
و بهتره که این سئوال مهم " برای چی بنویسم " رو تا اطلاع ثانوی تو کارتن "فعلا باز نشه " بزاریش و تا سلامتی ات از این طرف به خطر نیفتاده هر وقت ، وقت داشتی هی کلید بزنی و هی از اینکه برات کامنت میزارن کیف کنی .
...تا بعد.
پستها
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر